Maastricht is zo’n stad waar ik verliefd op ben. Mijn camera gaat altijd mee. Deze foto is bijzonder omdat de tekst en foto van twee afzonderlijke plekken zijn. De tekst is een graffitileus die ik tegenkwam tijdens een wandeling door de zijstraten van  het centrum. Wie maken de wetten? Voor wie zijn de bedoeld en wie dienen ze? Dienen wetten mensen of dienen mensen wetten? Ik dacht lang na over de strekking van deze graffiti tekst. Een poosje later in het Waldeckpark liep ik langs deze duiven zittend op een bankje. ‘Law for whom?’ dacht ik. De duiven versterken deze vraag, een mooie aanzet tot (kritisch) nadenken.
De originele graffitileus heb ik over de foto met de duiven geplaatst. Een rebelse foto met een bondige boodschap. Daarbij wil ik duiven speciaal in het zonnetje zetten. In het bijzonder stadsduiven zoals deze. Duiven hebben het zwaar om te overleven in het stadse landschap door mensen gecreëerd. Ze worden verjaagd, verguisd, verwenst en vervloekt.
De duiven lappen de regels aan hun laars, ze gelden niet voor hen. Of beslissen mensen anders? Wie bepalen, voor wie en in wiens belang? Law for whom?